Stwardnienie rozsiane. Czy trzeba bać się choroby? Jakie objawy stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex - SM) to nieuleczalna choroba neurologiczna o nieznanym pochodzeniu. Należy do tzw. chorób autoimmunologicznych. W przypadku SM oznacza to, że układ odpornościowy funkcjonuje w sposób niewłaściwy i uszkadza mielinę, czyli osłonki komórek nerwowych w mózgu i rdzeniu kręgowym. Impulsy nerwowe nie dochodzą tam, gdzie trzeba.

Jeśli uszkodzenie mieliny jest poważne, w miejscu, w którym została ona zaatakowana, powstaje stwardniała blizna. Stąd też wzięła się nazwa choroby – sclerosis oznacza zbliznowaciałe stwardnienie, powstałe w miejscu uszkodzenia mieliny, a multiplex — liczne miejsca w ośrodkowym układzie nerwowym, w których uszkodzenia powstają.
Miejsce powstania uszkodzeń ma wpływ na konkretne czynności wykonywane przez chorego pacjenta. Jeżeli blizna powstanie w mózgu lub rdzeniu kręgowym w miejscu odpowiadającym za poruszanie się lub widzenie, wtedy pacjent ma zaburzenia właśnie w tym obszarze.

Na SM tak naprawdę może zachorować każdy. W Polsce osób borykających się ze stwardnieniem rozsianym jest około 50 tysięcy. Początki objawów zazwyczaj uwidaczniają się około 30. roku życia.

• Choroba dotyka prawie dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. Objawy początkowo mogą być niejednoznaczne co utrudnia postawienie diagnozy.
• W zależności od tego, który nerw został zaatakowany, pacjent może zgłaszać szereg różnych dolegliwości. Bardzo często mamy do czynienia z zawrotami głowy, drżeniem dłoni i wypadaniem przedmiotów z rąk, pojawiają się problemy z pisaniem, zaburzenia słuchu, mowy czy wzroku.

Jednym z najwcześniejszych symptomów SM, jak czytamy na medonte.pl, spotykanym u ok. 15 proc. chorych są zaburzenia widzenia. Do innych należą także uczucie przewlekłego zmęczenia, skurcze mięśni, mrowienie lub drętwienie, osłabienie lub sztywność nóg, zawroty głowy, problemy z utrzymaniem równowagi, stopniowo narastający niedowład.

Aż 80 proc. chorych skarży się na poważne problemy z pęcherzem moczowym. Chorzy na SM odczuwają silną konieczność częstego oddawania moczu i parcie na pęcherz.

W początkowym okresie choroby najczęściej występuje postać rzutowo-remisyjna stwardnienia rozsianego.

• Charakteryzuje się pojawianiem się rzutów (inaczej nawrotów, ataków, zaostrzeń) SM, a więc nowych objawów lub zaostrzeniem tych już istniejących oraz okresów remisji choroby (powrotu do zdrowia).
• Po rzucie, który utrzymuje się minimum przez 24 godziny i może trwać kilka dni, tygodni lub nawet miesięcy, objawy ustępują całkowicie albo są obecne jednak w złagodzonej postaci.

Jednym z pierwszych działań jakie powinny zostać wykonane przy podejrzeniach stwardnienia rozsianego jest wykonanie rezonansu magnetycznego głowy. Wynik, który się pojawi da odpowiedź czy pacjent ma zmiany demielinizacyjne. Dodatkowo wykonuje się badanie płynu mózgowo-rdzeniowego.
W przypadku SM liczy się czas. Im wcześniej wykryta choroba tym większe szanse, że pacjent będzie mógł w miarę normalnie żyć.
W tej chwili chorzy mają szanse trafić na specjalny program i otrzymać nowoczesne leki, które wyraźnie minimalizują skutki choroby. Zdarza się jednak, że przez lata nieleczona choroba może doprowadzić pacjenta nawet do bycia niesamodzielnym, całkowitego niedowładu kończynowego itp.