Masz te objawy? To może być rak kości! Na co trzeba zwrócić uwagę?

Zobacz wideo: Tak wyglądają teraz kontrole zwolnień lekarskich. Oni są na celowniku ZUS

Terminem tym określa się sytuację, w której zmienione komórki są lokalizowane w niezwykle twardej strukturze, jaką są kości. Obecnie szacuje się, że zmiany pierwotne dotyczą tylko około 1% zachorowań na tę chorobę. W zdecydowanej większości nowotwór kości jest następstwem zmian przerzutowych po tym, jak proces nowotworowy rozpoczął się w innych częściach ciała.

Podstawą opieki i zbadania jest udanie się do lekarza POZ. Następnie on wystawia skierowanie do ortopedy i dopiero po wstępnym rozpoznaniu u tego specjalisty możemy trafić do onkologa. Z zasady w procesie leczenia uczestniczy zarówno ortopeda, jak i fizjoterapeuta.

Potencjalnych czynników sprzyjających temu, aby przy kościach rozwinął się nowotwór, jest całkiem sporo. Sprzyja temu:

• przejście radioterapii,
• bycie mężczyzną,
• wysoki wzrost,
• wiek - w szczególności narażone są osoby w wieku młodzieńczym oraz po 50. roku życia,
• historia chorób rodzinnych powiązana z nowotworem wywodzącym się z siatkówki oka,
• zespół Wernera,
• zespół Blooma,
• zespół Li-Fraumeniego.

Co do zasady ich podział jest bezpośrednio związany z tym, której to struktury dotyczy. Można wymienić:

• nowotwory chrzęstnotwórcze (związane z tkanką chrzęstną);
• nowotwory kościotwórcze (związane z tkanką kostną);
• niezróżnicowane.

Rzadko występujące nowotwory pierwotne wyróżniają się łagodnym przebiegiem i wyróżnia się nowotwory kościotwórcze (kostniak, kostniak zarodkowy itp), chrzęstnotwórcze (np. chrzęstniak) oraz niesklasyfikowane (np. torbiel tętniakowata).
W przypadku nowotworów złośliwych atakujących kości wymienia się przede wszystkim szkliwiaka, chrzęstniakomięsaka oraz mięsaka Ewinga.

Z początku nowotwór kości jest dość skryty i nie ma zauważalnych jego objawów. Pierwszym, który pojawia się wyraźniej, jest ból kości, który często nasila się w trakcie odpoczynku, zwłaszcza w nocy. Jednocześnie obserwuje się wyraźny spadek masy ciała, a z badań krwi wynika wyraźna niedokrwistość. Czasem można również zaobserwować powiększenie węzłów chłonnych. W miarę postępowania choroby dochodzi do coraz większego zniekształcenia kości, zwykle kończyny. Zwiększa się ryzyko złamań, doskwierać mogą nam przykurcze, stany zapalne ocieplające kończyny czy też uczucie mrowienia.

Najważniejsze są badania obrazowe, np. RTG. Oprócz tego wykonuje się rezonans magnetyczny (MR). W zależności od tego, co wykaże np. rentgen, wykonuje się kolejne badania. Wśród nich można wymienić m.in. scyntygrafię kości, a także diagnozę tomografem komputerowym. Przy powierzchownych guzach częściej stosuje się USG. W praktyce jednak to lekarz specjalista odpowiednio dobiera badania tak, aby możliwie najpełniej zweryfikować sytuację pacjenta.

Podstawą leczenia nowotworu kości jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego. Ma on na celu usunięcie ogniska chorobowego przy pozbyciu się bezpiecznego marginesu zdrowych tkanek. Jeśli zmiany są bardzo zaawansowane, konieczne może być usunięcie znacznego fragmentu kości, a w skrajnych przypadkach np. amputacja kończyny. Później w leczeniu stosuje się radioterapię i chemioterapię, czyli tzw. terapię uzupełniającą. W przypadku raka kości ważna jest również późniejsza rehabilitacja.