Taka jest historia Portu Zimowego w Toruniu. Wycieczka PTTK już sobotę

Zobacz wideo: Pensja minimalna w 2023. Będzie dwukrotna podwyżka

Spotkanie turystów o godz. 8.15 na pl. Rapackiego (przy pomniku marszałka J. Piłsudskiego) w Toruniu, skąd nastąpi wyjście na 15-kilometrową trasę: Port Zimowy, Martwa Wisła, Port Drzewny, Stary Toruń, Przysiek, Bielany. Wycieczkę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK Henryk Miłoszewski.

Potrzebę budowy Portu Zimowego, w którym mogły bezpiecznie przezimować przepływające przez Toruń statki wiślane i barki, dostrzeżono już na początku lat 70. XIX wieku. Pierwszy projekt portu dla berlinek powstał w 1875 roku. Jego lokalizację wskazano w miejscu pomiędzy Rybakami a laskiem przy cegielni. Sprawa jego budowy znacznie się przedłużała, ponieważ koszty budowy były wysokie, a rząd pruski ociągał się z dofinansowaniem całej inwestycji. W 1878 roku zażądał od władz Torunia bezpłatnego przekazanie terenu, choć władze miasta wcześniej to zdeklarowały wskazując grunt na Rybakach.

Ostateczny projekt zatwierdzono na początku 1879 roku na Rybakach i jeszcze w tym samym roku go zbudowano i udostępniono. Jego powierzchnia wynosiła wówczas 7 ha. Pod koniec roku okazało się, port jest za mały. W listopadzie 1879 roku był zapełniony berlinkami i statkami.

W 1880 roku pruski minister p. Hoffmann, podczas wizyty w porcie nazwał go "kaczym stawem". Podejmowane starania władz miasta o rozbudowę portu zostały zrealizowane dopiero w latach 1883 – 1884 i wówczas powierzchnia akwenu zwiększyła się 4 krotnie. W 1888 roku do Portu Zimowego doprowadzono nadwiślańską bocznicę kolejową z dworca Toruń Miasto.

W 1930 roku okazało się, że Port Zimowy ponownie jest przepełniony. Poza statkami rządowymi znajdowało się w nim 13 prywatnych parowców, 52 berlinki, 14 galarów i innych statków. W porcie funkcjonowały warsztaty przystani, które na stałe zatrudniały około 40 ludzi. Oprócz wykonywanych remontów, warsztaty budowały nowe łodzie i żaglówki.

W okresie międzywojennym (czyli już w odrodzonej Polsce) w porcie cumowały okręty Flotylli Wiślanej m.in. ORP "Mozyrz", który był monitorem rzecznym typu „Warszawa”. Zbudowany w 1920 roku w Stoczni Gdańskiej, do służby na wodach śródlądowych wszedł w 1921 roku jako jednostka Flotylli Wiślanej, którą dowodził komandor porucznik Władysław Blinstrub.

Po wojnie Port Zimowy został znacznie rozbudowany. Wzbogacił się między innymi o pochylnię, która składa się z pięciu podnośników. Każdy z nich może unieść 75 ton. W sumie więc w porcie mogą być obsługiwane jednostki ważące do 375 ton i o długości do 50 metrów. Poza transportem i remontami statków, Gospodarstwo Pomocnicze zajmuje się też utrzymaniem koryta Wisły. Jego pracownicy wystawiają znaki nawigacyjne, trałują, mierzą głębokość rzeki, konserwują także ostrogi regulacyjne na Wiśle.