Rowerem do 66 km od Tuchowa. Podpowiedzi jednodniowych wypraw. Gdzie w weekend 25 - 26 maja?

We współpracy z Traseo wybraliśmy dla Was 5 tras rowerowych w odległości do 66 km od Tuchowa, które polecają inni rowerzyści. Wybierz najlepszą dla siebie.

Jazda rowerem to bardzo lubiana forma aktywności szczególnie w ciepłych miesiącach. Oczywiście nie tylko. Najwięksi pasjonaci jeżdżą rowerem przez cały rok. Nic w tym dziwnego, ponieważ rower daje nam wiele korzyści. Ruch jest dobry dla naszego zdrowia, a przy okazji możemy odwiedzić ciekawe miejsca. Można również wybrać rower jako środek lokomocji i dojeżdżać nim do pracy czy na zakupy.

Jeśli więc szukasz pomysłów na trasy w okolicy miejsca zamieszkania, bardzo dobrze trafiłeś. Poniżej przedstawiamy 5 wybranych tras, które polecane są przez innych użytkowników. Wracaj do tego artykułu regularnie, ponieważ będzie on aktualizowany i będą pojawiać się nowe trasy.

Zanim wyruszysz w drogę, upewnij się, jaka będzie pogoda. W sobotę 25 maja w Tuchowie ma być 24°C. Prawdopodobieństwo wystąpienia deszczu wynosi 26%. W niedzielę 26 maja w Tuchowie ma być 25°C. Prawdopodobieństwo pojawienia się deszczu wynosi 49%.

🚲 Trasa rowerowa: Podkarpackie Trasa 14 Pielgrzymka z Folusza w cieniu Wątkowskiej

• Stopień trudności: 3.0
• Dystans: 34,72 km
• Czas trwania wyprawy: 2 godz. i 10 min.
• Przewyższenia: 421 m
• Suma podjazdów: 1 097 m
• Suma zjazdów: 1 097 m

UM_Podkarpackie poleca trasę rowerzystom z Tuchowa

Trasa tej wycieczki w połowie prowadzi przez Magurski Park Narodowy. Pierwsza część trasy biegnie zalesionym obszarem, druga zaś odkrytym, o zróżnicowanym charakterze. Na bazę wybieramy Folusz, który leży tuż przy drodze wojewódzkiej nr 933 z Gorlic do Nowego Żmigrodu. Z centrum wsi kierujemy się na wschód, za zielonym szlakiem pieszym. Po drodze mijamy tereny czynnej kopalni ropy naftowej. Nieco powyżej ostatnich zabudowań wjeżdżamy na teren Magurskiego Parku Narodowego . Należy pamiętać o zakupie biletu. Tu zaczyna się niebieski szlak rowerowy, którym pojedziemy przez około 12 km. Początkowo trasa prowadzi asfaltową drogą w górę zalesionej doliny potoku. Stromy w końcówce podjazd kończymy na Przełęczy pod Świerzową, z której opadamy szutrowo-asfaltową drogą na obrzeża Świątkowej. Na rozjeździe dróg, przy wiacie, kończy się niebieski szlak rowerowy. Tutaj skręcamy w lewo i za znakami czerwonymi pojedziemy aż do Desznicy . W centrum wsi, na skrzyżowaniu, udajemy się na wprost, na widokowy szczyt. Nieco mniej stromą drogą zjeżdżamy do Skalnika. Już z daleka rozpoznamy wieżę kościoła wystającą ponad zabudowania wsi. Za kościołem jedziemy zielonym szlakiem w lewo; opuszczamy go po chwili przed boiskiem, gdzie łukiem zakręcamy ponownie w lewo. Doliną zachodniego dopływu Wisłoka jedziemy w kierunku zachodnim. Mijamy wsie Brzezowa i Mrukowa. W tej drugiej skręcamy w lewo, za znakami niebieskiego szlaku rowerowego. W Pielgrzymce naszą uwagę zwróci zabytkowa drewniana cerkiew . Dojeżdżamy do asfaltu i skręcamy w lewo. Po 300 m, na łuku, zjeżdżamy w polną, utwardzoną drogę i kierujemy się na zachód. Na drugim skrzyżowaniu główną drogą jedziemy na północ, w bród pokonujemy Kłopotnicę i na kolejnym skrzyżowaniu skręcamy w lewo. Jadąc cały czas prosto dojedziemy do Folusza. Na drodze asfaltowej skręcamy w lewo i wracamy nią do centrum wsi.

ATRAKCJE NA TRASIE:

Magurski Park Narodowy (MPN) rozpoczął działalność 1 stycznia 1995 r. Swoim zasięgiem obejmuje górne dorzecze Wisłoki oraz pasmo Magury Wątkowskiej. Jego powierzchnia wynosi 194,4 km². Prawie 90 % powierzchni leży na terenie województwa podkarpackiego, a pozostałe 10 % na terenie województwa małopolskiego. MPN chroni bogaty świat roślinny i zwierzęcy występujący w unikatowym w skali Karpat obszarze przejściowym między Karpatami Zachodnimi a Karpatami Wschodnimi. Jest to najbardziej lesisty park narodowy w Polsce – lasy zajmują ponad 95 % jego powierzchni. W większości zachowały naturalny, puszczański charakter.

Dawna cerkiew pw. św. Dymitra Męczennika w Desznicy – obecnie kościół rzymskokatolicki; została zbudowana w 1790 r., na miejscu drewnianej świątyni, która spłonęła. Wnętrze jest barwne, całkowicie pokryte polichromią. Poniżej cerkwi jest usytuowany cmentarz wojenny nr 7 z okresu I wojny światowej.

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Gór w Skalniku – obecny kościół został wybudowany w latach 1909–1911. Poprzednie dwa były drewniane. W ołtarzu głównym znajduje się otoczony czcią (przybyły tu prawdopodobnie z Nitry na Słowacji) XV-wieczny obraz Matki Boskiej. Jest podobny do ikony jasnogórskiej, z cechami bizantyjskimi. Został koronowany we wrześniu 2007 r. koronami poświęconymi przez Jana Pawła II.

Drewniana prawosławna cerkiew pw. Michała Archanioła w Pielgrzymce – prawdopodobnie z końca XVIII w., gruntownie remontowana w latach 1870–1872, obecnie użytkowana nadal przez wiernych obrządku prawosławnego. Świątynia należy do typowych budowli sakralnych wznoszonych na zachodniej Łemkowszczyźnie. Wewnątrz znajduje się ciekawy ikonostas oraz ikony zachowane z wcześniejszej cerkwi.
Nawiguj

🚲 Trasa rowerowa: PODKARPACKIE Trasa 17 Szlakiem Wielkiej Wojny

• Stopień trudności: 1.0
• Dystans: 35,08 km
• Czas trwania wyprawy: 2 godz. i 12 min.
• Przewyższenia: 122 m
• Suma podjazdów: 491 m
• Suma zjazdów: 491 m

UM_Podkarpackie poleca trasę mieszkańcom Tuchowa

Ta atrakcyjna widokowo wycieczka rozpoczyna się spod Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu . Parkujemy naprzeciw kościoła, na dużym bezpłatnym parkingu. Kierujemy się na południe w kierunku kościoła św. Bartłomieja Apostoła. Obok świątyni znajduje się zabytkowy 200-letni budynek „Szpitalki”, jeden z najstarszych w Dębowcu, dawniej dom dla chorych i ubogich. Na ścianie frontowej umieszczony jest otaczany czcią XIX-wieczny krucyfiks wykonany przez ludowego artystę. Dojeżdżamy do drogi głównej i skręcamy w lewo. Po 700 metrach docieramy do rozstaju dróg z ulokowanym w jego widłach cmentarzem parafialnym i kościołem Świętego Krzyża z 1869 r.
W obrębie nekropoli mieści się cmentarz wojenny nr 18 zaprojektowany przez Johana Jägera. Na rozjeździe skręcamy w prawo, w kierunku Folusza. Jedziemy na południe około 2 km i przed lasem skręcamy lewo wraz ze szlakiem rowerowym czarnym. Jedziemy polną drogą do Woli Dębowieckiej, przed kościołem skręcamy w lewo, a następnie w prawo, w asfaltową drogę. Opuszczamy wieś i jedziemy za znakami czarnego szlaku do cmentarza wojennego nr 12. Rozpościera się stąd piękny widok na Beskid Niski i pasmo Magury Wątkowskiej. Na cmentarzu tym pochowanych jest 250 żołnierzy rosyjskich poległych w krwawej bitwie o Cieklin 4–5 V 1915 r. Wracamy na drogę Dębowiec – Folusz, by po kilkudziesięciu metrach skręcić w prawo, do Cieklina. Za mostem jedziemy w lewo, w kierunku kościoła św. Michała Archanioła z początku XX w. Po drodze można odwiedzić Muzeum Narciarstwa. Na rozstaju dróg, obok OSP, skręcamy za betonowym drogowskazem z napisem „Droga na cmentarz wojskowy nr 14” w wąską asfaltową drogę w kierunku Cieklinki. Po kilometrze docieramy na cmentarz. Wracamy do wsi, jedziemy prosto i 100 metrów za mostem skręcamy w lewo, do Duląbki. Na rozjeździe skręcamy w lewo, w szutrową drogę, która później zamienia się w asfalt do Łazów Dębowieckich. Jedziemy dalej na północ, do miejscowości Brzyście, skręcamy w lewo, w drogę krajową nr 28, jedziemy 500 m i skręcamy w prawo. Po 900 m dojeżdżamy do Skansenu Archeologicznego w Trzcinicy. Wracamy i kierujemy się do Niegłowic i Dębowca. Przed Niegłowicami, za lasem otaczającym dwór Lisowieckich, warto przystanąć przy zabytkowych dębach Świętej Trójcy.

ATRAKCJE NA TRASIE:

Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu – Saletyni założyli tu klasztor w 1910 r., z czasem tworząc spory ośrodek pielgrzymkowy, modlitewny i rekolekcyjny o ponadlokalnym znaczeniu. Murowany kościół wybudowany w latach 30-tych XX w., w 2012 r otrzymał godność Bazyliki Mniejszej. W bocznej kaplicy łaskami słynąca figura Matki Bożej Płaczącej. Obok bazyliki ogrody różańcowe i oryginalna kalwaria saletyńska.

Bitwa o Cieklin – bitwa w okolicach Cieklina rozegrała się w czasie I wojny światowej, w dniach 4–5 V 1915 r. Zginęło w niej w sumie około 1 000 żołnierzy. Licznych rannych opatrywano w miejscowym kościele, w którym urządzono szpital polowy. Po przejściu frontu rozpoczęto budowę cmentarzy wojennych. W samym Cieklinie powstały trzy o numerach: 12, 13 i 14. Znajdują się na nich groby pojedyncze i mogiły zbiorowe żołnierzy rosyjskich i niemieckich.

Muzeum Narciarstwa w Cieklinie – patronem placówki jest Stanisław Barabasz, który w 1888 r. w Cieklinie wykonał pierwsze w Polsce narty. Wśród zbiorów znajdują się eksponaty związane z historią polskiego narciarstwa – narty, kije, wiązania, buty, odznaki, publikacje itp.

Skansen Archeologiczny „Karpacka Troja” w Trzcinicy – stanowi oddział Muzeum Podkarpackiego w Krośnie. Powstał w miejscu stanowisk archeologicznych. Na terenie parku zlokalizowane są m.in.: pawilon wystawowy, rekonstrukcje wiosek: otomańskiej z początków epoki brązu i słowiańskiej z wczesnego średniowiecza. Na grodzisku zrekonstruowano ponad 150 m wałów obronnych, dwie bramy prowadzące do grodu oraz sześć chat. Nad całością kompleksu góruje licząca 44 m wysokości wieża widokowa.
Nawiguj

🚲 Trasa rowerowa: Krynica Zdrój - Jaworzyna Krynicka - Muszyna - Krynica

• Stopień trudności: 3.0
• Dystans: 38,23 km
• Czas trwania wyprawy: 4 godz. i 40 min.
• Przewyższenia: 650 m
• Suma podjazdów: 877 m
• Suma zjazdów: 877 m

Trasę rowerową mieszkańcom Tuchowa poleca Adammo83

Dzisiejszą przygodę rozpocząłem przy ul. Pułaskiego w Krynicy. Mój cel: Jaworzyna Krynicka i Runek. Po spokojnym zjeździe do ul. Zielonej rozpoczyna się pierwszy podjazd. Sam podjazd do granicy lasu jest jeszcze w miarę łagodny. Po wjechaniu do lasu rozpoczyna się wodnisto/błocisto/kamienisty podjazd chwilami bardzo stromy i śliski. Po szczęśliwym dotarciu na szczyt podjazdu rozpoczynam zjazd w kierunku Czarnego Potoku (zielony szlak), należy uważać na błoto i kamienie, a chwilami całe serie korzeni. Tak czy inaczej dojeżdżamy do asfaltowej drogi, praktycznie przy dolnej stacji kolei gondolowej. Aby dotrzeć rowerem na Jaworzynę można wybrać dwa warianty: szlak czerwony (nie wiem jak wygląda, nie jechałem ale domyślam się że skill musi być nie lada wysoki by temu podołać) oraz droga dojazdowa dla służb. Ja wybrałem wariant drugi. Po krótkiej chwili asfalt się kończy i zaczyna nieco bardziej dzika droga, pełna kamieni, jeszcze łagodnie pnąca się w górę. Później już tylko gorzej - wyłożona bazaltowym kamieniami droga sprawia problem natury psychologicznej, myśląc, że zaraz się poddam, muszę zrobić chwilę przerwy, łyk wody i ruszam dalej. Podjazd robi się coraz bardziej stromy i wilgotny aczkolwiek las który Nas otacza koi ból i złe myśli. Jedziemy dalej, podjazd stromy i nieprzyjazny rowerzystom, w końcu chwila „prostej” gdzie nogi mogą odpocząć. Moja radość nie trwa jednak długo bo ta „prosta” ma zaledwie 200m długości. No nic, myślę sobie, i jadę dalej pod górę, kąt podjazdu chwilami jest dosyć łagodny, lecz są odcinki gdzie mocno wzrasta, to działa na moją psychikę. Muszę chwilę odsapnąć, napić się, przetrzeć pot spod kasku i ruszam. Mijając ludzi schodzących w dół, zmotywowany ich pozdrowieniami atakuję dalej. Dojeżdżam do schroniska, powoli mijając ów obiekt widzę przed sobą stromy, jak dla mnie bardzo stromy, fragment dalszej drogi (miałem nadzieję, że to schronisko to już prawie szczyt – tak to prawda to prawie szczyt, ale jak wiemy „prawie” robi różnicę). Jadąc na najwyższych przełożeniach pod ten ostatni podjazd, w jego połowie zatrzymuję się ponownie by dokonać standardowej już procedury napicia się wody. Po ciężkim ruszeniu postanawiam uderzyć na górę bez postoju, na moje szczęście po kilkudziesięciu metrach ukazuje się jakiś budynek, szczęśliwy mówię sobie, że to to, to mój cel. Minąłem budynek , za którym było lekko z górki, oczom mym ukazały się wagoniki kolei gondolowej sunące do góry i w dół, oraz stok narciarski który ciągnie się prawie pionowo (wg. mojej oceny) do góry. Zaciskam zęby i postanawiam jechać dalej drogą , której trzymałem się od dołu. Po walce ze swoją wątłą kondycją i głową dojeżdżam do samej góry, bez postoju tak jak sobie założyłem nieco wcześniej. Cały podjazd od dolnej stacji kolei gondolowej to ok. 5km. Szczęśliwy siadam na ławce niedaleko tablic z mapami poglądowymi dla turystów. Odpoczynek, oraz piękne widoki na Nasze góry, w tle Tatry Wysokie lecz mgła utrzymująca się gdzieś tam daleko skutecznie zasłoniła ich znaczną część. Patrząc w drugą stronę widoki są znacznie czystsze. Napawam się widokiem, jedząc kanapkę ze śniadania i rozglądając się po mapie, postanawiam – na Runek! (szlak czerwony), na rowerze to kilkanaście minut jazdy. Po stromym trawiasto/błotnistym zjeździe, zaczyna się znów podjazd. Wspinaczka jest w miarę łagodna, krótka ale mocno uwalona fragmentami kamieni dziko rozrzuconych, co sprawia, że stabilność na podjeździe jest nie najprostsza. Po dojechaniu do płaskiego odcinka, gdzie łączą się szlaki czerwony z niebieskim, już tylko chwila dzieli mnie od Runka(?), prosta, łagodna droga nie sprawia żadnego problemu – to chwila na odpoczynek i relaks. Dojechałem. Zadowolony i dumny z siebie jak paw postanawiam atakować dalej. Plan jest prosty, niebieskim w dół do Schroniska pod Wierchomlą Małą. Plan ten realizuję, jadę w dół szlakiem niebieskim, droga wygląda w miarę łagodnie, gdzie niegdzie kamienie lub jakieś podeszczowe strumyki urozmaicają zjazd swoim błotem na mojej twarzy. Chcę się rozpędzić, ale na studzę swój zapał i przy prędkości ok. 30 km/h dojeżdżam do pięknej polany, zielono, słonecznie, aż nie chce się jechać dalej. Po minięciu tego miejsca dojeżdżam do schroniska, tam szybkie zdjęcie i w drogę. Od tej pory ciągle w dół szeroką i szutrową drogą do Szczawik. W pewnym momencie droga szutrowa zamienia się w asfaltową. Od Runek do Muszyny jedziemy ciągle w dół przez ok. 11km! Po drodze mijam ozdobne figury zwierząt, podobne można znaleźć w Krynicy Zdroju. Koniec zjazdów, trochę płaskiego. Z Muszyny kieruję się na Powroźnik, ruch samochodowy gęstnieje i nie czuję się zbyt komfortowo słysząc za swoimi plecami sapiące silniki TIRów czy autobusów, które powoli suną za mną, czekające by mnie wyprzedzić. Tak więc jadę chodnikiem praktycznie od samej Muszyny aż do Krynicy, wjeżdżając na asfalt tylko gdy sytuacja tego wymaga. Powoli dojeżdżam do Krynicy, mijam deptak i kieruję się w górę do ul. Pułaskiego. Tu kończę swoją przygodę.
Nawiguj

🚲 Trasa rowerowa: Ziemia Solecka pełna tajemnic

• Stopień trudności: 1.0
• Dystans: 14,51 km
• Czas trwania wyprawy: 54 min.
• Przewyższenia: 43 m
• Suma podjazdów: 75 m
• Suma zjazdów: 62 m

Trasę rowerową mieszkańcom Tuchowa poleca Buchtini

Niecka Solecka otoczona jest od północnego-wschodu pasmem wzgórz Garbu Pińczowskiego. Wzgórza te stanowią naturalną zaporę dla zimnych północnych wiatrów. W tym zacisznym miejscu rozsiadł się Solec Zdrój. Park Zdrojowy z początku XX wieku, z ocienionymi alejami i przepięknie wkomponowaną weń rzeką Rzoską oraz kilka zbiorników wodnych dodają niepowtarzalnego uroku temu uzdrowisku.

Przez Solec Zdrój biegną liczne szlaki. Bardzo atrakcyjne krajobrazowo piesze szlaki : czerwony i zielony, łączące elementy przyrody chronionej z zabytkami kultury oraz kilka szlaków tematycznych funkcjonujących w ramach projektu powstałego w 2004 roku pod nazwą "Ponidziańskie szlaki". Staraniem Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Soleckiej najcenniejsze obiekty małej architektury sakralnej zostały w ostatnich latach odnowione. Przy wielu z nich umieszczono tablice informacyjne pełne różnych ciekawostek.

Najbardziej tajemnicze są tzw. figury szwedzkie. Tradycja - ponoć błędnie - łączy ich powstanie z potopem szwedzkim bądź wojną północną. Bo, jak można przeczytać na tablicy informacyjnej, Szwedzi - jako protestanci, kapliczek ani figur nie stawiali. Bardziej prawdopodobne wydaje się przypisanie ich budowy tutejszej ludności, pragnącej upamiętnić miejsca zbiorowych mogił. Na rzecz tej teorii zaświadcza fakt, iż jeszcze kilkadziesiąt lat temu ulewy i osuwiska odsłaniały kości ludzkie i fragmenty ceramiki w bezpośrednim sąsiedztwie kamiennych słupów.

Piestrzec

Jedna z figur szwedzkich znajduje się w Piestrzcu. Nazwa wsi wywodzi się od staropolskiego określenia gleby ("pierść") występującej w okolicy. Piestrzec wzmiankowany jest już w XIV-wiecznych kronikach. Wieś w 1655 roku znalazła się na szlaku przemarszu wojsk szwedzkiego króla Karola Gustawa z Nowego Korczyna do Rakowa. Pamiątką po tamtym wydarzeniu ma być kamienna figura znajdująca się u zbiegu dwóch polnych dróg; jednej prowadzącej do Wójczy oraz drugiej - do Wójeczki.

• Rzeczywiście był tu cmentarz szwedzki. Później jednak wieś nawiedziła zaraza. Gdzieś należało pochować zmarłych. Zresztą droga, przy której stoi figura nazywana jest niekiedy "Drogą zarazy". Cały cmentarz był okopany, aby choroba nie rozprzestrzeniała się - usłyszałem od jednego z mieszkańców Piestrzca. Wysoki słup nakryty kamiennym daszkiem z ażurowym krzyżem na szczycie stoi zatem na miejscu pochówku żołnierzy z okresu wojen szwedzkich i/lub zbiorowej mogile ofiar moru.

Jadąc do Solca Zdroju przystańmy na chwilę przy remizie OSP. Obok niej znajduje się jeden z najpiękniejszych zespołów figur na Ponidziu. Z wysokiej, pięknie ozdobionej kolumny patrzy na nas Chrystus Frasobliwy. W jego drodze przez stulecia towarzyszą mu czterej ewangeliści.

Solec Zdrój

Nazwa miejscowości pochodzi od źródeł solnych występujących tu w dużej obfitości lub - jak chcą inni - od łacińskiego słowa Sol, -is oznaczającego słońce. Warzelnie soli istniały tutaj już w XVIII w. Z początkiem XIX w. szukając złóż soli kamiennej natrafiono na obfite źródła wód mineralnych.

Przysiadam się do wędkarzy usiłujących coś złowić w jednym ze stawów znajdujących się na obrzeżach Parku Zdrojowego. Wszechogarniająca cisza dzwoni w uszach. I tylko głos jednego z najbardziej zniecierpliwionych towarzyszy wyrywa mnie z zamyślenia, iż trzeba już wstać i ruszać w dalszą drogę...

Piasek Mały

Na zachodnim krańcu gminy Solec Zdrój leży Piasek Mały. Tutaj, w niewielkiej odległości od głównej drogi, znajdziemy drugą figurę szwedzką. Kamienny słup wysokości dwóch metrów, przystrojony kwiatami trudno jest minąć obojętnie. Tym bardziej, że związana jest z nim legenda. Starzy ludzie opowiadali, że miejsca tego zawsze obawiały się konie. Przejeżdżając obok obserwowali, jak zwierzęta rżały i strzygły uszami. Dziś podejrzewa się, iż to z racji jego cmentarnego charakteru.

A gdy z Piasku Małego polną drogą udamy się do Gadawy, do naszego koszyka niezwykłości dodać będziemy mogli jeszcze jeden zagadkowy obiekt Ziemi Soleckiej: starą studnię. Teren wokół niej jest prowizorycznie ogrodzony. Sterty drewnianych szalunków, beton, niestarannie zamocowana i mocno przechylona na niektórych odcinkach siatka, sprawiają, iż czar - podsycany zasłyszanymi wcześniej opowieściami - szybko pryska. Stojąc za ogrodzeniem nie ma najmniejszych szans, aby dostrzec zwierciadło wody. Ale i tak, nawet gdyby nam udało się w jakiś sposób jej zaczerpnąć, z uwagi na nieprzyjemny zapach nie będzie nadawać się do picia. Pan Norbert Kardynalski w Gazecie Soleckiej pisze, że niegdyś działy się tu dziwne rzeczy. Wokół starej studni można było na przykład usłyszeć dźwięk dzwoneczków. A przybywając o złej godzinie, ludzie tracili orientację : " Pewna kobieta szła z Gadawy do domu, do Piasku. Tak się pogubiła, tak długo błądziła, że znalazła się w odległych Sułkowicach." (cytaty za : Norbert Kardynalski "Studnia Gadawska", Gazeta Solecka Nr 29, Styczeń-Marzec 2016)
Nawiguj

🚲 Trasa rowerowa: Beskid Niski : Uście Gorlickie - Łosie - Leszczyny - Kunkowa

• Stopień trudności: 2.0
• Dystans: 29,5 km
• Czas trwania wyprawy: 4 godz. i 9 min.
• Przewyższenia: 235 m
• Suma podjazdów: 752 m
• Suma zjazdów: 752 m

KrisX poleca trasę rowerzystom z Tuchowa

Wycieczka 100% asfaltu (no prawie) na każdy rower
Parking : koło ronda w Uściu.
Trasa oznaczona jako średnia z uwag na kilka podjazdów

Pierwszy punkt wycieczki to grekokatolicka cerkiew św Paraksewy w Uściu.
Spod cerkwi przez chwilę drogą wojewódzką, a potem ścieżką rowerową wzdłuż brzegu jeziora Klimkówka.
Niestety ścieżka nagle się kończy i trzeba się wrócić , ale warto - ładny wodok na jezioro.
Dalsza trasa wiedzie drogą wojewódzką; w miejscu gdzie wg mapy i tablicy informacyjnej powinno byc zejście do brzegu jeziora, jest zamknięta brama i napis "teren prywatny", dopiero po ok. 800m jest miejsce na zejście do ścieżki rekreacyjnej i brzegu.
Ścieżka rekreacyjna się kończy po ok 1.5km i dalej ponownie drogą do wsi Klimkówka. Tu można opcjonalnie zjechać do zapory - spod zapory ładne widoki na jezioro i tablica informacyjna o jeziorze i elektrowni. Powrót tą samą drogą.
Do Łosia (nietypowa odmiana) należy objechac górę Kiczera Żdżar; przezd wjazdem do wsi piesi i rowerzyści mają do dyspozycji kładkę (samochody tylko bród).
Cerkiew grekokatolicka pw św Narodzenia NMP pochodzi z 1810 roku. We wsi mieszka sporo Łemków którzy wrócili tu po akcji "Wisła" po 1956 roku, stąd cerkiew służy tej społeczności, Polacy mają nowy kościoł katolicki.
Koniecznie trzeba zobaczyć Zagrodę Maziarską i poświęcić 1h na zwiedzanie. Jest to placówka Muzeum w Gorlicach, pani przewodnik oopowie o maziarzach, czym się zajmowali, jak i z czego się uzyskiwało terpentynę , maź, dziegieć. Warto !!
Z Łosia droga prowadzi w kierunki Bielanki i Szymbarku. Nie dojeżdzając do Bielanki jedziemy w kierunku Leszczyn. Licząc od Łosia trzeba pokonać 230m podjazdu na odcinku 4km , potem zjazd do Leszczyn i Kunkowej
W Leszczynach kolejna cerkiew tym razem prawosławna z 1835 roku pw św Łukasza a w Kunkowej cerkiew dawiej grekokatolicka a obecnie prawoslawna także pw. św. Łukasza z ok 1868 roku
Obie cerkwie są zazwyczaj zamknięte niestety.
Z Kunkowej kolejny podjazd (120m na odcinku 2km), potem w miarę płasko i szybki zjazd do Uścia.
Nawiguj

Traseo.pl to portal oraz darmowa aplikacja mobilna na urządzenia z systemami android lub iOS. Znajdziesz tu ponad 200 000 tras! Możesz nagrywać własne ślady podczas wycieczek lub podążać trasami pozostałych użytkowników. Szukaj inspiracji wycieczkowych.

Rób zdjęcia, dodawaj opisy, a później wyślij zapisaną trasę na Traseo.pl. Będziesz mieć możliwość dodatkowej edycji danej trasy. Możesz również podzielić się nią z innymi użytkownikami Traseo lub zachować jako prywatną tylko dla siebie. Sprawdź wszystkie możliwości Traseo, zainstaluj aplikację i ruszaj na szlak!

Kochasz rower ale zakupy robisz rozważnie? Sprawdź kody rabatowe EMPIK oraz promocje i zniżki w innych sklepach online!

Utrzymywanie roweru w odpowiednim stanie technicznym to klucz do sukcesu. Co najmniej raz w roku rób przegląd swojego jednośladu. Idealnie jest robić to dwukrotnie - przed oraz po sezonie. W Internecie znajdziesz wiele poradników na ten temat, jak robić to poprawnie. Możesz również oddać swój sprzęt to serwisu rowerowego.

Sprawność roweru przełoży się na komfort i bezpieczeństwo podczas jazdy. Jeśli regularnie będziesz go serwisować na pewno dłużej Ci posłuży.

Akcesoria rowerowe możemy podzielić na te niezbędne oraz dodatkowe. Wymagane jest:

• oświetlenie, które nie zawsze jest na wyposażeniu, gdy kupujemy rower
• a także dzwonek. Tak jak w przypadku lamp, najczęściej trzeba go dokupić.

Lampka z przodu powinna być biała, a z tyłu czerwona. Przy wybieraniu dzwonka zwróć uwagę na dźwięk, jaki wydaje.

Z dodatkowego wyposażenia warto wybrać:

• błotniki - szczególnie istotne są, gdy nie zraża Cię brzydka pogoda do jazdy
• odblaski na koła, bagażnik oraz siodełko - dla zwiększenia widoczności
• stopka lub inaczej nóżka - by móc zaparkować rower
• zapięcie do roweru - by móc go bezpiecznie spuścić z oczu
• saszetka na rower - często z przeźroczystym przodem i specjalną kieszonką na telefon, by móc widzieć ekran podczas jazdy
• uchwyt na bidon oraz bidon
• koszyk na rower - jeśli chcesz nim jeździć na zakupy
• fotelik dla dziecka - dla rodziców
• pompka
• stojak rowerowy - jeśli będziesz samodzielnie serwisować rower
• akcesoria i narzędzia do serwisowania roweru

Omówiliśmy przydatne akcesoria rowerowe, to teraz czas na strój na rower. Oczywiście wygodne, sportowe buty oraz strój to podstawa. Ciekawą alternatywą są specjalnie spodenki, majtki lub legginsy na rower, które zapobiegają obtarciom i bólom. Przydatne będą również rękawiczki na rower, czapka z daszkiem lub zwykła oraz okulary - niekoniecznie przeciwsłoneczne. Okulary rowerowe są specjalnie dopasowane do twarzy, by nie odstawały. Znajdziesz takie przeciwsłoneczne oraz z przeźroczystymi szkiełkami, które chronią oczy przed owadami i wysuszaniem oczu.